home

B&G

  • B&G
  • kinderen
  • kleinkinderen

auto

  • TOY
  • BusCA
  • TOY in 't zand
  • toyota hzj78
  • hzj extreem
  • ons bussie
  • keuze toyota

voorbereiding

  • website
  • kamperen
  • gezondheid
  • documenten
  • proviand
  • gereedschap
  • kaarten en boeken
  • apparatuur
  • gps

FAQ

  • algemeen
  • tips
  • bandenspanning
  • afrika
  • rusland/mongoliĆ«
  • australiĆ«

reizen

gastenboek

  • lezen
  • toevoegen
Kazakhstan-Mongolia 2010
::
europe 2
  • algemeen
  • europe 1
  • ukraine
  • russia 1
  • kazakhstan 1
  • kazakhstan 2
  • russia 2
  • mongolia 1
  • mongolia 2
  • russia 3
  • europe 2
::
reisverslag
Kazakhstan-Mongolia 2010 :: europe 2 :: reisverslag

Dinsdag, 31 augustus 2010 – Letland in & uit en Litouwen by Night

 

LETLAND
Na 40 Russische uitreisminuten, is het bij Letland in tien minuten gepiept. Achter de loketten zetelen dames, die er niet veel zin in hebben. Ze grommen en maken een bevelend handgebaar. Tuurlijk kan ze het briefje krijgen waarin we “naar waarheid” de Cyrillische vragen over invoer van middelen hebben ingevuld. De datum klopt, onze handtekening ook en de schuine strepen door de rest ook. Hup, het briefje belandt regelrecht op een stapel zonder dat er een blik op geworpen is. De borderguards die rondneuzen in TOY willen vooral weten of we “schnapps” en sigaretten bij ons hebben. Klein beetje wodka, wijzen we. Alles “klar” en daar gaan we voor een transittripje.
We rijden langs kolometers geparkeerde vrachtwagens. Ze wachten, wie weet hoe lang al, op hun beurt voor de inreisformaliteiten naar Rusland. Want dat dat een hoop tijd kost weten we inmiddels maar al te goed. Blijkbaar valt de lengte van deze rij nog mee, want tot zes kilometer verder staan er toilethokjes en afvalbakken. Wij zullen nooit meer mopperen op grensovergangen, die een uurtje of wat duren. Want uren zijn geen dagen!


 

We volgen de borden en belanden pardoes op de A12(E22), die het helemaal moet gaan worden, maar het nu bepaald nog niet is. In aanleg dus. Na een halve kilometer op strak glanzend asfalt doemen machines en zand voor ons op. Hebben we iets gemist? Het gevolg is, dat we deels op de oude (slechte) weg, deels over omgeploegde delen en deels over de weg-in-aanleg rijden. Onze snelle-asfalt-banden mogen zich onverwacht toch nog even overgeven aan offroaden! Uiteindelijk sluiten we aan op de weg die voorlopig nog de doorgaande route is.
Vlotjes bereiken we de grens met Litouwen. Zonder een voet op Letse bodem gezet te hebben, verlaten we het land. En de route? Die was voornamelijk saai!


LITOUWEN
Een gammel Jeepie met daarin twee stoer-geüniformeerde mannen geven de grenspassage nog een zekere autoriteit. En verder zijn er de borden met toegestane snelheden. Yes, Litouwen staat ons toe wat harder te rijden dan in Letland. Prima, immers de dag vordert en we willen nog even. We vergeten de tijd te checken, maar er zal sinds Rusland vast wel weer een uur zijn afgesnoept van het tijdsverschil. Het land maakt een keurige, schone en geordende indruk.
In een modern klein winkelcentrum ontwaren we “Charlie Pizza”. Daar zijn we helemaal aan toe. Wat Charlie Chaplin met pizza te maken heeft, wordt ons niet duidelijk, maar er kan in ieder geval met creditcard betaald worden (bij gebrek aan lokale centjes) èn de kaart is in het Engels. Hè, hè, het leven wordt op deze manier een stuk simpeler. Als klap op de vuurpijl is het eten voortreffelijk. Blij vervolgen we op de E22.
De zon begint te dalen en zet de heiige velden in een warm rood licht. Honderd meter voor ons steekt een ree over en wordt frontaal gepakt door een vrachtwagen. Vreselijk gezicht! Bij de plek des onheils liggen delen van het mooie dier verspreid.
En ja, het zat er in, we belanden weer bij wegwerkzaamheden. En niet zomaar. De E22 / A12 gaat absoluut is geweldigs worden, maar wij sukkelen vooralsnog van het ene stoplicht naar het andere om vervolgens door stof en steen te dromen over mooi en snel asfalt. Ja, ja, dat doe je, ook met een TOY onder de gat als je gewoon ff naar huis wilt rijden in Europa! Toch? Tegen de tijd, dat we dit alles achter de rug hebben is het tien uur en donker.

Hoog tijd voor een “schnapps”. Onze Mien is weer in Europees element en laat ieder, ook het kleinste, onverharde paadje zien. Over zo’n spoor verdwijnen we een donker bos in en ineens is daar die open plek. Hè, hè, tevreden nemen we een drankje, boekje en laptopje. In de verte horen we nu en dan een auto overgaan van sukkelen naar zoeven of omgekeerd.

 


Woensdag, 1 september 2010 – Litouwen achter de rug en Polen bijna 


Een lallende eenzame passant haalt ons uit een diepe slaap. Het is kwart over acht. Tja, we raken in de war van het almaar verzetten van klokken. Om negen uur rijden we het bos uit naar de Litouwse voortgang. De bossen, de velden en de tweebaanswegen zijn als gisteren. Behalve, dat we geen wegwerkzaamheden niet meer tegen komen. En daar is de grens! Eén Europa kent zijn voordelen. Het is een kwestie van door toeren.

 

POLEN
Na het passeren van de grens doen we ons grensritueel. Dat is: we maken de “wegfoto” (bord met toegestane snelheden) om een eindje verderop bij een “camping” (d.i. een grote omheinde Parking met sanitaire voorzieningen) te stoppen. Het bordje met “free internet” heeft ons gelokt. We bestellen koffie en een broodje. De koffie is afgrijselijk en het broodje doet daar niet voor onder. De internetverbinding (wifi) echter is fantastisch.
Urenlang rijden we over tweebaanswegen, smal, breed, goed, slecht, glad, rafelig… De gemiddelde snelheid waarmee wij over Europese bodem bewegen is behoorlijk laag. Gans Logistiek Europa transporteert hier over de weg. De ene grote (moderne, dat wel) jongen na de andere. G heeft er lol in en hij blijft er wakker bij door zoveel mogelijk passeerbewegingen te maken. Ieder zijn sport, toch?
Politiecontroles ontbreken in het vlakke, soms glooiende landschap, dat nog het meest aan een wat groter Noord Brabant doet denken.
We lunchen met lekkere bruine bollen in TOY’s Resto en stomen door. Mien is zodanig gedetailleerd op de hoogte, dat we zo nu en dan slinkse omweggetjes vinden en aldus de files in dorpjes omzeilen.
Arme bewoners van al die plaatsjes, waar het vrachtverkeer zich doorheen wurmt! Zo vol is het, dat de mensen amper kunnen oversteken en dan zijn er ook nog de stank en het lawaai! Veel snelwegen zijn er nog niet in dit deel van Polen. Maar vandaag halen we de E30, die verder uitgelegd is dan kaarten en Mien beloofden.
Zo, dat is een thuisgevoel, honderden kilometers 140 (130 toegestaan) zonder remming. In de tegengestelde richting hebben enkele kilometers automobilisten dikke pech. Door een ongeval is daar het verkeer tot stilstand gekomen en de file groeit fors aan.
Bij een gloednieuwe Mac Donald is het Big Maccen geblazen en zowaar, ook hier is wifi-internet (gratis en onbeperkt). Nare berichten bereiken ons per email en ook leuke. Van Joey’s en Olivia’s berichtjes worden we helemaal blij.
Een eindje voorbij Poznan eindigt het strakke asfalt. Prima, het is negen uur (Litouwse tijd) en acht uur Poolse tijd. De zon is achter de horizon verdwenen en een prachtig bos biedt ons onderdak voor waarschijnlijk het laatste echte bivak.
Met een whisky (G) en een wodka (B) denken we de kilometers terug en realiseren ons, dat we morgenavond in Düsseldorf op de Beurs-Camping zullen overnachten. Da’s toch anders dan hier in dit Poolse bos. De E30 dringt zich op tot onze dromen het overnemen.


Donderdag, 2 september 2010 – Deutsch Festen in Düsseldorf

 

De aangepaste uurtjes gaan wennen, op een heel nette tijd zijn we wakker. Het ochtendlicht speelt een heerlijk spel met de hoge kruinen, de ruige stammen en het subtiele mos. Weer zo’n plek, waar het ontbijt wel even mag duren.
De diesel is hier goedkoper dan in Duitsland, dus tanken we dicht bij de grens alles vol. Kunnen we in een keer, qua tanken dan, door stomen naar NL. Op het laatste Poolse traject is te zien, hoe het hier ergens in de toekomst zal zijn. Dan zal ook dit deel omgetoverd zijn in een grote Europese weg, die door Polen heen de Baltische Staten met de rest van Europa zal verbinden.

 


Midden op de brug over de Main ligt de grens. We tuffen Polen uit en …

 

DUITSLAND
… binnen. Uiteraard wordt de tweebaansweg onmiddellijk ingeruild voor een degelijke Deutsche Autobahn met, jawel, een snelheidsmaximum van 130! Het vrachtverkeer is hier meer dan ooit van een grootse Europese Internationale allure. De kentekens laten de herkomst zien, van Belarus tot Portugal en alles er tussen in.
Ondanks een file hier en daar en snelheidsbeperkingen blijven we goed op schema. We stoppen alleen nog voor een snelwegzelfbedieningsrestaurantenlunch (het scrabblebord is voor dit woord niet groot genoeg).
Om half zeven staan we opgesteld tussen honderden grote witte bakken (échte campers dus) op het “Camper-ohne-Strom”-deel van de Parking op het beursterrein in Düsseldorf. Het is even wennen, dat wel. Aan al die “medekampeerders”en hun –in onze ogen- enorme campers, het vroege uur van stoppen en last but not least: de aangename temperatuur. Het is lang geleden, dat we een dergelijke temperatuur en windstilte hadden. Oh ja, en er zijn de vliegtuigen. We zitten pal onder de landings- en aanvliegroute van het lokale vliegveld. Nog nooit zagen we zoveel vliegtuigen in korte tijd van onderen. Over het bijbehorende geluid, waarin ieder gesprek gesmoord wordt, hebben we het maar even niet.
Onze campinghobby, rondwandelen en kijken, blijkt hier het doel voor de meeste mensen. Het is een kwestie van bekijken en bekeken worden. Oeps, er is maar weinig wat ons aan spreekt. Laten we het zo maar zeggen. We ontmoeten de Breslerfamilie. Het weerzien is hartelijk. Morgen doen we tijdens de beurs zaken.
TOY is een opvallende verschijning en ook het kampvuurhout uit de Gobi trekt veel aandacht. Tafel  en stoelen staan in borrelopstelling op het asfalt. We drinken een aperitiefje en eten de laatste nasimaaltijd. Onderwijl staan we mensen te woord. Voor deze camperaars is onze manier van reizen superstoer en meestal een brug of wat te ver. Maar toch! We ontmoeten Kees, die een trip door Australië voorbereidt. In zijn joekel van een camper, legt hij zijn plannen voor en vraagt tips (over 4x4’s en terreinrijden). Bets schenkt een drankje en vertelt het bijzondere verhaal van hun ontmoeting en het samen reizen. We zijn weer onder de mensen, da’s duidelijk.
Het terrein biedt het nodige Duitse vermaak. Er zijn eettenten met “Würste und Sauerkraut”. Uiteraard wordt alles weggespoeld met enorme pullen bier. En er kan hoempa gedanst worden op de hoempamuziek van een Hoempaorkest. We hebben ons laten vertellen dat veel mensen het beursgebouw nooit van binnen zien. Ze zijn hier voor dit Duitse feestgebeuren en geven zich dagenlang over aan niets anders dan bier, worst en hoempa.
Om elf uur wordt het luchtruim stil. De snelwegen komen daardoor des te beter tot hun recht. Maakt niet uit. Na zo’n enerverende avond slapen we gewoon in. Op asfalt, met honderden mensen in grote witte wagens om ons heen.


Vrijdag, 3 september 2010 – De Beurs en Bresler, Best eten en thuis

 

De temperaturen in dit deel van de wereld zijn een stuk hoger dan we de laatste tijd gewend waren. In deze omgeving groeien we uit tot een ware bezienswaardigheid. TOY wijkt behoorlijk af, net als wij trouwens na een maandenlange expeditie met “on en off the road” en bivakkeren. En dan zitten we ook nog eens buiten met koffie en crackers, waar camperaars de ruimte van hun camper opzoeken.
Om tien uur gaan we naar de beurs. We zullen jullie besparen wat we daar allemaal deden en zagen. Het belangrijkste was natuurlijk het contact bij Bresler (inbouw BusCA). G leert weer heel veel over allerlei (betreffende accu’s, dempers, veren, enz.). We ontmoeten bekenden en halfbekenden en zoeken ons iedere keer weer suf naar een toilet.
We zien futuristische campers en een, wat zeg ik, DE designvouwwagen bij uitstek. De Rolls Royce onder de vouwwagens. Het Nederlandse ontwerpersechtpaar presenteert op deze beurs de wereldprimeur: de Opera, Your Suite in Nature. Prijzen zijn gewonnen, pers en collega’s onder de indruk. Ga gewoon even wegdromen op hun website: http://www.comingunmoored.com/. Googelen op “Opera – Your Suite in Nature” brengt je er ook.
Op advies van de dames bij de Informatie vertrekken we na half zeven, zodat we niet in files zullen belanden. Half gesloopt na een lange dag beursdrentelen vertrekken we uit Düsseldorf voor het allerlaatste traject.


NEDERLAND
Snel en voorspoedig  rijden we NL bij Siebengewald/Nieuw-Bergen binnen. Het is ondertussen etenstijd. Via Mien vinden en navigeren we naar ”le Marron” in Malden. En zo belanden we in een door Michelin met één ster gelouterd restaurant.
Zo, onze wens om weer eens goed te eten en bediend te worden kan bijna niet beter worden vervuld. Vanwege het volgende reisproject kiezen we een Australische wijn, die zo goed is, dat ons reisplan direct een meer omlijnder raakt.
De rest van de reis is peanuts. Thuis is alles zoals het moet zijn: schoon, van alle gemakken voorzien, stapels post en kranten.

 

Nawoord:
Een bijzondere reis was het met in totaal 27.500 km. Landschap, cultuur, bevolking en infrastructuur zijn volstrekt anders dan in de landen die we totnutoe bereisd hebben. Veel rust en vooral lege ruimte, we genoten ervan. Ook de tijd die we in Ulaan Bataar doorbrachten was speciaal. Niet alleen de stad die we zo een beetje leerden kennen, maar ook de ontmoetingen met andere reizigers, gaven ons een reisthuisgevoel.
Van de transitlanden hebben we een oppervlakkige indruk. En met name de Russische Federatie intrigeert ons. We hopen daar nog eens op ons gemak de enorme afstanden te bereizen.