home

B&G

  • B&G
  • kinderen
  • kleinkinderen

auto

  • TOY
  • BusCA
  • TOY in 't zand
  • toyota hzj78
  • hzj extreem
  • ons bussie
  • keuze toyota

voorbereiding

  • website
  • kamperen
  • gezondheid
  • documenten
  • proviand
  • gereedschap
  • kaarten en boeken
  • apparatuur
  • gps

FAQ

  • algemeen
  • tips
  • bandenspanning
  • afrika
  • rusland/mongoliĆ«
  • australiĆ«

reizen

gastenboek

  • lezen
  • toevoegen
Silk Road 2015
::
turkey/europe
  • algemeen
  • prologue
  • china-yunnan
  • china-tibet
  • china-xinjiang
  • kyrgyzstan 1
  • kyrgyzstan 2
  • tajikistan
  • uzbekistan
  • turkmenistan
  • iran
  • armenia/georgia
  • turkey/europe
::
reisverslag
Silk Road 2015 :: turkey/europe :: reisverslag

 

 

Route TURKIJE (1.861 km, 9 days): border Georgia - Erzurum - Erzincan - Sivas - Ankara - Istanbul - Edirne - border EUR (Bulgaria)

 

Dinsdag 6 oktober 2015 (5 km) - Turks Bivak

 

Mijn paspoort wordt direct gestempeld. TOY wordt vlotjes bekeken en dan krijgt ook G zijn stempel mét TOY-vermelding. Om half zes rijden we verder op de kleine weg. In het beginnende schemer slaan we niet veel later af op een onverharde weg en beklimmen een paadje. Vanaf een klein grasterras op een helling kijken we uit op een dorpje in het dal.
Het is te laat en te koud om buiten te zitten. Niet getreurd, binnen is het goed toeven. Lekker noedelhapje en tijd voor Homeland. In het dorp doet de Muezzin de oproep voor het avondgebed.

 

Woensdag 7 oktober 2015 (327 km) - Beste Bandenboer in Erzurum

 

Om negen uur breekt de zon door het wolkendek. Wat een zaligheid. Stoelen buiten en genieten van ons bergweitje, ontbijt, uitzicht en de zon. Tijd ook om de ramen te poetsen en vloer en rubbermatten moddervrij te maken. Het oliepeil is oké.
Eind van de ochtend rijden we weg. De hemel is inmiddels dicht getrokken. De hele dag blijft het zo. Motregens wisselen af met forse stortbuien. Toch genieten we van de rit. Valleien, vriendelijk afgeronde bergen met verkleurend groen, een hoogvlakte en kloven. Soms rijden we majesteitelijk vierbaans en dan weer over een kronkelende tweebaans door kleine dorpjes met hooibergen en boerse rommeligheid. Steevast prijkt er een kleine moskee met een slanke okerkleurige minaret.

 

 

Om 14.00 uur (Georgië-tijd) bereiken we Erzurum. Een waypoint van onze trip in 2009 markeert een Toyotagarage. Iets verderop vinden we wat we zoeken. Een beste bandenboer met een hele goeie uitlijninstallatie. Terwijl G het proces op de voet volgt, zit ik in de wachtruimte met wifi. Ons thuisfront is opgetogen. In Turkije, "dat is al half Europa", laat Iza weten.

Het schemert als we de stad uitrijden. Vanaf de snelweg gaan we een weggetje op en hobbelen door een modderig boerendorpje. Op een paadje tussen even modderige akkers maken we bivak. Buiten is het koud, maar binnen is het knus en warm (genoeg). We drinken Nero d'Avola (proost Nardi) en eten pasta met salades. Vanuit bed zien we in de verte de lichtjes van de snelweg en een stadje. Een haan kraait en een hond blaft om de landelijkheid te onderstrepen.

 

 

Donderdag 8 oktober 2015 (410 km) - Sivas

 

Koud begin van de dag. Een man, met een grote witte Mercedes die in deze omgeving nogal uit de toon valt, snapt niks van ons verblijf.
Op naar Sivas. Heerlijke rit over de E88. Over hoogvlakten met steppen, bergketens en kloven. We genieten, ondanks de bewolking en de miezerregens. Soms dringen vleugjes blauw door de grijsheid heen. Lunch in een nederig wegrestaurantje. Samen met de vrachtwagenchauffeurs laten we ons de rijst met prut en salade voor een paar Euro smaken.

Om vier uur zijn we op onze bestemming. Ook Sivas was een pleisterplaats op een van de karavaanroutes. In een recenter verleden (1993) was dit stadje het toneel van een aanval door een menigte (moslimfundamentalisten) waarbij 37 mensen (Alevieten) omkwamen.

 

Ingecheckt in het Buyuk hotel en aan de slag. We zijn hier in de eerste plaats om aan de update te werken en te douchen. Als we eenmaal thuis zijn, komt het er niet makkelijk meer van. Van die update, bedoelen we...
We "wonen" in een leuke straat met veel kleine winkeltjes. In het restaurant op de zevende verdieping speelt een erg Turkse Turkse band. Mannen dansen op de opzwepende muziek.

 

Vrijdag 9 oktober 2015 - Just another Day in the Office

 

Ontbijt met heel veel olijven. Gewerkt en gevorderd. Zon en regen wisselen elkaar af. Late lunch. Wandeling in de omgeving en diner op de zevende. Zo'n dag was het.

 

Zaterdag 10 oktober 2015 (376 km) - Weer op Weg

 

Nog steeds last van de gekneusde rib (val in Yerevan), vooral bij hoesten. De geknakte vinger wordt alweer een stuk slanker en de blauwe knie is geel inmiddels. Paar uurtjes werken en lunchen. Dolf appt over de vreselijke aanslag in Ankara. Morgen passeren we er over de rondweg. Dit soort geweld is ineens heel dichtbij.

 

In de straat voor het hotel is opwinding en drukte. De gloednieuwe bibliotheek aan de overkant wordt geopend. "Hoogwaardigheidsbekleders" in donkere pakken en witte overhemden zitten onder een gelegenheidstent en aanhoren een speech. Aan de overkant van de straat staan mensen met spandoeken, ze scanderen leuzen. Agenten en beveiligers houden de situatie in de gaten.
Dan wordt vrij baan gegeven aan een grote bus. Een voetbalteam (Karagümrük uit Istanboel) komt aan bij het hotel, verwelkomd door handtekeningjagende fans.

 

 

De demonstratie blijkt van werknemers van een staalfabriek. De staat en "particulieren" zijn ieder voor de helft eigenaar. "Maffia", vertrouwt een zegsman ons toe, "net als de regering trouwens". Al zes maanden hebben de mensen geen loon ontvangen. Steeds weer proberen ze aandacht voor hun zaak te krijgen. Nu dus hier, waar een geldverslindend prestigeproject geopend wordt door diezelfde "maffia".

 

De dag begint en blijft zonnig voor de verandering. Boodschappen en lunch. Voor we de stad uit rijden, bezoeken we de 13e eeuwse Gökmedresse (de Blauwe Madrassa) in Seltjoekse architectuur. Prachtig en maar goed dat de restauratie ter hand is genomen. Het ziet er niet best uit.

Stad uit en westwaarts. We "gassen" zoals het thuisfront dat graag wil. Door mooi leeg heuvelland op ruim 1.000 meter hoogte snellen we voort. Dit is het steppeland van (Oost-)Anatolië. Hier en daar zijn de graanakkers omgeploegd. De weg is vrijwel leeg, op wat sukkelende tractors na. Tweede helft van de middag en op zo'n 150 km voor Ankara neemt het verkeer toe.

 

Om kwart over zes gaat de zon onder en staan we op een boerenpaadje. Naast een veld met watermeloenen die de kramen niet gehaald hebben en voer voor vogels geworden zijn. De autoweg E88 is goed te horen, maar voldoende ver om niet al te storend te zijn. Soepie, Homeland, slapen...

 

Zondag 11 oktober 2015 (721 km) - Van Meloenen naar Edirne

 

Een herder komt met zijn kudde aangewaaierd en de boer op een tractor wipt even aan. Hij zoekt twee joekels van watermeloenen op het veld. Die móeten we meenemen én de zes literfles met water. Om de handen te wassen, gebaart ie. Als de boer weg is, leggen we de allergrootste meloen toch maar weer terug.
Als de 50 kilometer om Ankara heen gerond zijn, betrekt het. Grijsheid, vlagen motregen en een enkele stortbui volgen. Ons maakt het niet uit. Om de 200 kilometer stoppen we voor plas-, koffie- en lunch. Om drie uur hebben we Istanboel gezien, Mette & Jasper op een haar na gemist en zijn we terug in Europa.

Om vijf uur kijken we even rond op de verwaarloosde camping bij Edirne. Mistroostige bedoening is het in de mist en regen zonder andere kampeerders. Dan maar op naar het Rys. Het hotel heeft vier sterren, is gloednieuw en trendy-modern. Vanaf de zesde verdieping overzien we Edirne. Het roofrestarant is uitstekend. Het eten vertoont zelfs culinaire trekjes...

 

Maandag 12 oktober 2015 - Rys-Bezigheden

 

Update schiet op en we eten weer heerlijk op ’t dak.

 

Dinsdag 13 en woensdag 14 oktober 2015 (2 km) - Verhuizen

 

Bijboeken kan niet. Het hotel is vol met internationale ploegen van gehandicapte sporters. Eind van de ochtend rijden we naar het Margi Hotel 800 meter terug. Ernaast is een klein winkelcentrum met winkels en restaurantjes. Handig.
De update vordert en YouTube is niet bereikbaar. De agenda "thuis" vult zich. G koopt drie paar schoenen voor een mooie prijs. De Iran update gaat online. En we wandelen naar het Rys Hotel voor een afscheidsetentje.

 

Donderdag 15 oktober 2015 (20 km) - Nog Eéntje dan én Afscheid van de Zijderoute

 

 

 

Als afsluiting van het Moslimdeel van deze reis bezoeken we onze allerlaatste moskee. De Selimiye moskee in het oude hart van Edirne heeft vier slanke minaretten van 71 meter hoog. In de zestiende eeuw gebouwd in de robuuste Ottomaanse stijl door de beroemde architect Sinan. Het grote imposante bouwwerk moest wedijveren met de Süleymaniye moskee in Istanboel. Opgetrokken uit mooie natuursteen, met veel lood en in sobere kleuren. Zo heel anders dan de blauw betegelde terracotta moskeeën in Centraal Azië. Binnen in de grote en hoge gebedsruimte zijn de kleuren licht en zacht.

 

 

Daarna wandelen we naar het Kervansaray Hotel. Aan de buitenkant zijn kleine winkeltjes. Het gebouw zelf is erg verwaarloosd. Met het bezoek aan deze voormalige karavanserai nemen we tenslotte ook afscheid van de zijderoute.

 

Na koffie en tosti op een terrasje rijden we de stad uit. Twintig kilometer later melden we ons aan de grens. Bij het eerste loket worden de paspoorten gescand en uit gestempeld. Bij de volgende twee worden we begroet met "Gerardus?". In vijf minuten zijn we Turkije uit verklaard. Een paar duizend Europese transit-snelwegkilometers liggen voor ons.

En die gingen zo...

 

 

Route EUROPA (2.475 km, 4 days): border Turkye - Bulgaria (371 km) - Serbia (517 km) - Hungary (332 km) - Austria (339 km) - Germany (806 km) - the Netherlands (110 km) - HOME 

 

Donderdag 15 oktober 2015 (286 km) - Van Turkije naar een Camping bij Sofia in Bulgarije

 

Ook voor BULGARIJE zijn de grensformaliteiten in vijf minuten gedaan. De desinfectie en het betalen van drie Euro, kosten nog de meeste tijd. De vrachtwagens in de vijf kilometer lange file richting Turkije zullen meer geduld nodig hebben.

 

 

 

Maar wij gaan! Op naar Sofia. Voornamelijk snelweg. Om half zes zijn we bij de rondweg van Sofia. Onze Mien had daar zomaar een camping in petto. Nah ja, een camping! Een en al verwaarlozing. Ook de beheerder gaat mee in deze heersende malaise. We doen het er maar mee, maar dat we twíntig Euro moeten neertellen! Voor dit? Zucht. Even wennen, we zijn weer in Europa... Twee Duitse campers houden ons gezelschap in de koude miezerigheid.

Potverteren. Avondeten van alle laatste verse spullen. De drie laatste afleveringen van Homeland en een laatste bodempje whisky gaan er doorheen. Zo, als dat geen leuke kliekjesavond is.

 

Vrijdag 16 oktober 2015 (737 km) - Door Servië heen en vertraagd Hongarije in

 

Oef, da's geluk. Heel nodig moeten we én we staan op een camping met wc! Tjee, da's pech, wc op slot! G geërgerd naar het bouwvallige entreehok. Campingman, even slordig als gisteren, drukt woordeloos een sleutelbos in G's hand. G spoedt zich terug. Alle sleutels geprobeerd, goeie sleutel zit er niet tussen! G, nog méér geërgerd, brengt woordeloos maar met duidelijke lichaamstaal sleutels terug.
Niet veel later. Man klopt op de TOY-poort. De wc-sleutel! Maar (van) G hoeft (het) al niet meer...

 

Zo begint de dag om acht uur. Eigenlijk te laat. Maar door de klok een uur terug te zetten, zijn we alsnog vroeg. En zo zitten we meteen in Servische én thuistijd.

 

Mooie uurtjes door het laatste stuk Bulgarije. Dan SERVIË in. Het kost weinig tijd. Heerlijke slingerweg door prachtig landschap. Heuvels, bergen en een nauwe kloof. Dan weer uptempo over de snelweg. Zo'n ruime 100 kilometer voor Belgrado vinden we uit, dat de grens naar Hongarije toch open is.
Van betrokken via zonnig worden we vanaf Belgrado getrakteerd op regen. Hevige buien soms. Tja en dat op een enorme vlakte met omgeploegde akkers zover het oog reikt.

 

De grens. Dit is de overgang die kort geleden nog bestormd werd door vluchtelingen. Servië uit gaat vlot, niets aan de hand.

 

Dan HONGARIJE. Om te beginnen zijn er resten prikkeldraad, veel politiemensen en militairen. En dan sluiten we aan in een lange rij auto's. Tjonge! Van de acht loketten zijn er maar drie bezet en tweemaal moet de kofferbak open. Een paar uur kost het. Vignet aangeschaft en meteen ook maar voor Oostenrijk.

Het plenst inmiddels en vanaf zes uur is het donker. Geen weer om te stoppen. Gassen dan maar. Een eindje voor de ring van Boedapest eten we in een wegrestaurantje (goulash) en vinden we in een bos erachter een donkere overnachtingsplek op 300 meter van de snelweg.

 

Zaterdag 17 oktober 2015 (1.142 km) - Hongarije, Oostenrijk en Bayerisch Bivak in Duitsland

 

Half acht. Ingepakt en koffie met croissantjes in het wegrestaurant. Boedapest gerond in waterig ochtendzonnetje. Vlotjes OOSTENRIJK in en zuidelijk langs Wenen. Die schöne blaue Donau is helemaal niet schön blau, aber behoorlijk grijs.

 

 

 

Bij Linz slaan we af. Via een kleine route volgen we de Tsjechische grens naar het Bayerische Wald. Een bord langs de weg markeert de grens waar we DUITSLAND binnen rijden.
In Spiegelau speuren we naar onderdak voor een paar warme en droge uren. Die vinden we in Restaurant Brau Stuben. Cappuccino, wijn, stroom, warmte en een leuke gastvrouw. Een uitstekende werkplek. En gezellig ook nog. Op zaterdagavond eten lokalen-in-groepjes buiten de deur. Een off-road enthousiast zoekt contact en adviseert een mooie overnachtingsplek. Met een toiletgebouwtje! Hij tekent precies uit hoe we er moeten komen. Stil en donker is het aan de rand van het dorp op de grens van het Bayerische Wald. We slapen er heerlijk.

 

 

Zondag 18 oktober 2015 (35 km) - Peter en Maja

 

Laatste TOY-ontbijt. Toertje Bayer Wald en om half elf zijn we bij Peter en Maja. Wat een goed en bijzonder weerzien. In 2012 (begin Australië) hebben we hen opgezocht in hun nieuwe huis bij Ravenshoe/Queensland. En terwijl wij in stukken en beten huiswaarts reden, verhuisden zij van daar naar hier. De cirkel is rond! Gespreksstof te over...

 

Maandag 19 oktober 2015 (811 km) - TOY Thuis en Wij ook

 

Uitgewuifd door Peter en Maja beginnen we aan het allerlaatste stukje van deze lange reis. Tien uur is het. Toerend naar Deggendorf en daar de E3 op. Via Neurenberg, Frankfurt, Düsseldorf en Oberhausen snellen we naar NEDERLAND. Om zeven uur parkeren we TOY op de oprit. Ziezo!

 

Verscheept naar Australië in januari 2012, is TOY dan eindelijk, na drie jaar, negen maanden en 97.000 kilometer, weer thuis!