home

B&G

auto

voorbereiding

FAQ

reizen

gastenboek

naar andere reis Kazakhstan-Mongolia 2010

 

Woensdag, 19 mei 2010 – Weg zijn we en een Duits nachtje

 

Een laatste dag hard werken, Ria op de koffie, meer meerkoetknuffels, afscheidslunch bij Jan en kids, boodschappen, stofzuigen, dweilen, en, en, en… Zo hoort het te gaan en zo gaat het ook. Het huis, TOY en ook wij zijn om kwart over zes klaar. Onze buurtjes, de Libergjes, zijn de laatste van wie we afscheid nemen. Zij hebben, al dan niet met verrekijker, onze voorbereidende werkzaamheden met lieve interesse gevolgd. En dan nu ineens: drie lange maanden zonder buurtvertier!
Oververhit kunnen we in de airco van TOY tot bedaren komen. Op de Maliebaan zien we Sander passeren en even buiten Utrecht schuiven we gezellig de file in. Mooie gelegenheid voor nog wat laatste telefoontjes, waarbij Joey de telefoonkus fantastisch weet te vangen. In het oosten van het land schiet het lekker op. Om kwart over negen zijn we bij Burkhard.(in Duitsland), Iveco bekeken, boterham op, zaken gedaan, wijntje en dan lekker de TOY in. Slapen!

 

Donderdag, 20 mei 2010 – Typisch Pools

Koffiestart met Burkhard en om half tien rijden we naar Osnabrück. Bij Wessels aldaar o.a. een nieuw (reserve) achterlicht gekocht en opgemerkt, dat de wijken aan de rand van de stad van een gruwelijk saaie keurigheid zijn. This is NOT Africa! Ter hoogte van Hamburg rijden we in een gestaag vallende miezerregen. De snelweg is vol vrachtwagens en het landschap is onveranderd groen golvend.

Opgewekte gele koolzaadvelden fleuren de grauwe dag wat op. Hannover passeren we en bij Maagdenburg gaan we zuidwaarts en snellen we op Dresden aan.

Om zes uur precies passeren we de grens bij Görlitz en rijden we Polen binnen. Het landschap is nog steeds hetzelfde als de laatste uren, zij het dat de zon de wereld inmiddels wat oplicht. En, hoe bijzonder, aanvankelijk hebben we de behoorlijk nieuwe snelweg voor ons alleen.
Ondertussen oriënteer ik me middels de Garmin op eet- en overnachtingsmogelijkheden (mooi scrabblewoord!). Zo vinden we een camping in Breslau (ook wel Wroclaw, Wroclow, Wroctaw) en zien we dat NaMa daar ook waren. De vraag rijst: waren ze het spoor bijster of deden ze aan rondjes sightseeing?
Even voor de stad hebben we in een typisch Pools restaurant (Epoka) een typische Poolse maaltijd verorberd. Hoe we dat weten? Niet dus. Maar voor ons is het de eerste kennismaking met ’s lands, of in ieder geval Epoka’s, keuken. Aldus…
Het gras op “Campingplatz Stadion Olim” is zompig en alle mede-kampeerders hebben zich verschanst ín hun campers met hun t.v.’s. Wij genieten van de avondzit-achter-de-TOY in een zowaar heerlijke temperatuur. Het vermaak wordt geleverd door de training van een voetbalteam op gindse velden.
Nog wat lezen, schrijven, kletsen alvorens we innig tevreden onze tweede TOY-nacht in gaan.

Vrijdag, 21 mei 2010 – Jeroen’s dal

Mmmmmm lekker. Afgelopen nacht kletterde zo nu en dan een forse bui op het TOY-dak. Om kwart over zes sta ik onder een superhete douche, terwijl de camping nog in stille rust is. Het is vochtig, maar niet echt koud. Na de buien van afgelopen nacht, is het grasveld op een klein moeras gaan lijken. Gerard heeft pech. Zijn douche is en blijft steenkoud.
Na het eerste TOY-ontbijt deze trip zitten we half tien weer op de snelweg richting Krakow (Krakau). Even daarvoor liggen Auswitsch en Birkenau. Ondanks dat we er op voorbereid waren, thuis al na krantenberichten hierover, zijn we toch teleurgesteld dat de watersnood de beide plaatsen volstrekt onbereikbaar heeft gemaakt. Alle wegen die kant op zijn afgesloten. 
Via omwegen koersen we naar Zsczawnica pal aan de Slowaakse grens, waar Jeroen Lenssinck woont. Met enige regelmaat moet een omweg worden gemaakt door wateroverlast. Zo zien we lantaarnpalen die een meter boven het water uit steken en huizen die als eilanden in de watermassa een eenzame en zielige indruk maken.
Het weer is zeer veranderlijk. Van mistig tot miezerig, we beleven stortbuien maar ook een stralende zon. Het golvende landschap maakt plaats voor een middenberglandschap. Zelfs in de stortregens kunnen we zien hoe mooi het hier is. Voor een lunch vinden we een restaurantje. Omdat het bezoek aan Auswitsch niet door ging, bereiken we vandaag al ons doel van morgen. Jeroen’s moeder, Marga, is verrast door onze vroege aankomst. Ons plan om in de buurt een overnachtingsplek te zoeken, gaat niet door. TOY staat prachtig voor het huis van Jeroen in het mooie en landelijke dal. Jeroen werkt in Krakau en komt pas morgen thuis. Marga is snel gewend aan de nieuwe situatie en als de buurvrouw zelfgebakken taart komt brengen, is het helemaal goed. We wandelen en eten Italiaans in de Pizzeria en daarna is er wodka , wijn en verhalen… Om half twaalf duiken wij ons TOY-bed in. Het is stil en donker daar in Jeroen’s dal.

Zaterdag, 22 mei 2010 – Water en Vuur 

 

De dag begint droog en zonnig en een ontbijt met een gekookt eitje. Op het balkon genieten we van de hete zon, het uitzicht en de koffie met buurvrouwgebak. Het wachten is op Jeroen. Om half een is hij er. Leuk weerzien. We lunchen met de pizzapunten van gisteren en rijden naar het eind van het dal voor een wandeling. Het is er prachtig. Het pad slingert geleidelijk hoger en onder een boom wachten we een lichte regenbui af. Hogerop begint het opnieuw en veel harder te regenen en ook een onweer meldt zich. Toch maar niet het hele rondje lopen. Terug dus. De regenbui wordt een stortbui en tot op onze huid zijn we nat. Het riviertje dendert naar beneden en ook op het pad vormen zich stroompjes. Bij een eenzaam huis is een overdek terras. Marga, Jeroen en ik gaan er schuilen en Gerard rent naar beneden om TOY te halen.

Wij wringen een en ander uit en krijgen het steeds kouder. In TOY komen we weer wat op temperatuur. Omgekleed en naar het restaurant, waar het gezellig en warm toeven is. Op advies van Jeroen eten we lokale gerechten. Heerlijk.
Thuisgekomen, worden we door de buren uitgenodigd voor het traditionele Groenfeest. Er worden worstjes en brood geroosterd en de wodka gaat rond. Je toost op de gezondheid van degene die naast je zit en vervolgens giet je het glas in een teug naar binnen. De laatste druppels schud je uit op de grond en je schenkt het glas vol voor de buur, die hetzelfde ritueel uitvoert. De fles moet leeg en het liefst snel. Wij echter, drukken het tempo van deze traditie behoorlijk. En, arme buurman, hij is als alcoholist alweer een poosje clean en doet dus niet mee. Maar hij roostert! Omdat het regent gebeurt dit in de open haard van een houten tuinhuisje. De prikkelende rook breekt Gerard op en hij verdwijnt naar huis. Daardoor mist hij het vuur, want daar gaat het hier om. Als de schemer invalt, wordt het hoog opgetaste snoeihout in brand gestoken. Onder de paraplu kijken we met zijn allen naar de hoogoplaaiende vlammen. Aan het eind wordt ook de afgedankte bank aan het vuur toevertrouwd. Zo, dat ruimt op.
Als de beleefdheid het toelaat, gaan ook wij naar huis.  We kletsen door (over een stukje Harmelense geschiedenis bijvoorbeeld) tot een uur of twaalf, voor we ons knus onder het dekbed vleien, terwijl de regen op ons traanplatendak tikt. Het tikken wordt denderen en ook donder & bliksem mengen zich in het geraas. Mmmmm, lekker.

 

Zondag, 23 mei 2020 – Eerste Pinksterdag in Slowakije

Het is weer een stralende ochtend. De zon is krachtig en heet. Marga bakt eieren met spek, Jeroen snijdt kaas, ik zet koffie en Gerard … We verzamelen onze spullen en pakken in. Om half een wuiven Marga en Jeroen ons uit. Bij een restaurant voorbij Kroscienko eten we een hapje onder de parasol met uitzicht op een snelstromende beek.
We toeren door de heuvels naar de grens. Slowakije is ook EEG en dus is de grensovergang een kwestie van even iets zachter rijden voor de foto van de landaanduiding. Ook aan de andere kant van de grens is het landschap vooral vriendelijk. Groene heuvels, dennenbossen en links van ons de grensrivier.

 
Onderweg doen we een Lidl aan voor brood. We toeren naar Bardejov, een Unesco World Heritage site.

 

In het oude ommuurde centrum is een schitterend rechthoekig plein met mooie huizen in pastelttinten en sommigen met een houten dakgevel. Middenop staat een prachtig oud gebouw en de noordkant wordt gedomineerd door een basiliek. Helaas gesloten. We eten een ijsje en genieten van het geroezemoes en de kuierende mensen. Wat gaat hier een rust van uit.
Op de parkeerplaats ontmoeten we een ouder Belgisch echtpaar bij hun camper. Zij hebben een kaart en daarop zien we waar we campings zouden kunnen vinden. De route ernaar toe wijkt af van het plan dat we hadden gemaakt samen met Jeroen. Jammer is wel, dat we daardoor de bergen uit raken. Aan de noordkant van het meertje, waar het volgens de Belgische kaart zou barsten van de campings, vinden we louter verwaarloosde en gesloten campingachtige terreintjes en vervallen hotels. Overal is te zien, dat het water veel hoger staat dan normaal.

 

Op een terrein voor dagrecreatie, waar wat jongelui bbq-en, besluiten we te blijven. Geen douche, geen restaurant, maar wel een mooi uitzicht en avondzon. Na de soep met brood, vluchten we naar binnen vanwege de muggen. Afgezien van jeuk hebben we het goed. Lekker lezen onder begeleiding van een kikkerconcert. Over de weg passeert zo nu en dan een auto.

Maandag, 24 mei 2010 – Sloom uit Slowakije

Tegen de tijd, dat we weggaan maakt een aangenaam ochtendzonnetje alweer plaats voor een miezerregen. We vervolgen onze weg richting grens. We gaan dus niet Polen weer in om de zuidwest hoek (de Poolse Karpaten) te zien (Sorry Jeroen: geen foto’s dus!). Ten noorden van Ushgorod is een kleine grensovergang, Ubl’a, naar Oekraïne, vanwaar we de Karpaten binnen gaan en een mooie tocht in gedachten hebben. De grens naderend wordt het landschap al heuvelachtiger en bosrijker.
Om een uur of tien melden we ons bij de Slowaakse grensmannen en, niet te vergeten, grensvrouwen, voor de uitreisformaliteiten. Vooral de dame die in een hokje onze paspoorten afhandelt, is onaangedaan door alles en iedereen. Eindeloos lang heeft ze onze paspoorten, zonder dat we weten wat ermee gebeurt. Iemand komt vragen naar de kilometerstand en de hoeveelheid diesel. We snappen er niets van. We reizen alleen maar de EEG uit! Afijn, een half uur later mogen we oprijden naar de formaliteiten en slagbomen die onze weg versperren naar Oekraïne.

 

In Europa reden we 1.680 km in 5 dagen.